"van oude dingen, de mensen die voorbij gaan"/ het verleden heeft opgehouden?

Lang heb ik geleefd als het ware in een vertegenwoordiging van een verleden tijd waaraan ik wellicht ook wel als een steun voor velen heb gerefereerd, en het zal zo zijn dat deze vasthoudendheid aan het adagium dat indien wij ons als samenleving anders oriënteren in het gemeenschappelijk denken over onze historie ons land daarbij zeker de baat zal verkrijgen dat het wellicht als een der eersten in Europa op aangepaste wijze zich toegang kan verschaffen tot de nieuwe tijd die voor de deur staat en ons wacht, een tijd waarin zekerheid van oordeel en een nuchtere beschouwing van feiten tegen de achtergrond van een als gemeenschappelijk gesteld belang wederom zal behoren tot het zeer wezenlijke aspect van die veelgeprezen volksaard die omschreven wordt als nijver, een aspect van het maatschappelijk leven dat naar het  onze indruk is zowel geldt voor het  denken en de besluitvorming in de Zuidelijke als in de Noordelijke Nederlanden. Ik zal de laatste zijn om beide staatkundige eenheden het recht op een eigen zelfstandigheid te betwisten en geloof erin dat in een onafhankelijk doch gezamelijk verder gaan nog eens te meer de prudentie waarmee in 1840 tot de afscheiding werd besloten zich kan bewijzen. Om het duidelijk te stellen: deze dualiteit van hetgeen in zijn grond een eenheid vormt heeft ons allen bepaald geen windeieren opgeleverd en men kan zich in goede gemoede de vraag stellen wie zich in 1840 nu in feite van wie heeft onderscheiden willen en om wat voor redenen, het fabeltje dat er spanningen bestonden van taalkundige aard verwijs ik in deze liever naar een ruime koelkast om zo rond de Kerst nog eens te worden bezien op waarde en waardering.
Beide landen worden en werden geconfronteerd met dezelfde vraagstukken evenwel, hetgeen mij ertoe besluiten doet de mening aan te hangen dat een dubbelop beleidsvorming niet alleen economisch steeds nadeliger zal blijken maar ook dat de door mij in ons land geschetste vraagstukken niet tot een oplossing kunnen geraken zonder de medewerking van de buitenlandse partners in de Benelux, het lijkt mij raadzaam in deze de representatieve functies toe te kennen aan een 's Gravenhage dat het inmiddels tot grotere rijpheid van oordeel heeft gebracht op menig gemeenschappelijk gebied.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Het is slechts gelegen in het gevoelsleven als een kwaliteit en een vermogen in waarheid te getuigen van de bedoelingen welke met ons volk zijn aangegaan toen het zich schaarde rond de Prins van Oranje in een verleden dat onmiskenbaar even roemrucht is als dat het in Europa de roep geniet dat in deze lage landen de aanzet werd gegeven tot een nieuwe periode in de wereldgeschiedenis welke gepaard ging met grotere welvaart en een verbetering van de levensomstandigheden, een verlichting van het geestelijk leven en een opbloeien van de wetenschap, bovendien met alom in Europa een zo dringend gewenste verruiming van de kredietmogelijkheden voor menige natie. In de Nederlanden, zo luidde het, werden vele talen gesproken en was alles te koop wat men zich wensen kon en verder waren de vrouwen er 'des belles femmes'.
Het is deze faam die onze landen nog altijd als een eigenheid aankleeft maar wie zal kunnen bevroeden hoe wij een indruk maken op een buitenland dat verder weg is dan ooit in overeenkomstigheid met onze maatschappelijke instellingen en kultuur?

********************************************************************************
//in de sterren aan de hemel droomt de mensheid zich een weg naar de toekomst//

MUZIEK: 
Wolfgang Amadeus Mozart - zogenoemde 'Turkse Mars' - op de piano uitgevoerd door Ronals Brautigam. Oorspronkelijk luidde de titel van de mars anders en was het muziekwerk geschreven voor klavecimbel hetgeen in de uitvoering te beluisteren valt//dikwijls componeerde Mozart gelegenheidsmuziek voor het Keizerlijke Wenen, mogelijk was de titel wel verbonden met een buitenland dat natuurlijk wat in het zonnetje gezet diende te worden en, niet te vergeten, Wolfgang en zijn gezin moesten zich ook brood op de plank verschaffen.//om toegang te krijgen tot het Weense hof moest men in de tijd van Mozart heel wat werk hebben verzet en vooral een lange adem hebben.