Ik heb nogal lang mogen nadenken over de unificerende strevingen binnen Europa en hoe ik daar tegenover wil staan na jarenlange ervaring met een nogal knellend politiek concept dat getiteld was 'éducation permanente', een jaren '70 oplossing voor de constipatie van de president van de 5e republiek, wat ik eraan overhield is een lichte neiging tot migraine wanneer ik overweeg dat ik de hele bulk aan veranderingen die telkens vanuit Brussel worden voorgesteld moet verwerken in mijn denken over mens en maatschappij in het Nederland waarin ik staatsburger ben geworden. Mijn uiteindelijke conclusie waarover ik mij voor het hoofd kan slaan dat deze mij niet eerder helder is geworden is dat een staatkundige organisatie op grond van een economisch denken dat niet gestoeld is op een evenwichtige democratische idee geen bestaansrecht heeft in mijn voorkomen en dat het een onderdeel van mijn optiek moet zijn verzet aan te tekenen tegen een politieke eenheid waarvan de leiders geen rechten bezitten om belastingen te heffen en vertegenwoordigende posities in te nemen omdat hetgeen zij vertegenwoordigen mogen en kunnen een bedrijfsmatige structuur heeft aangenomen die feitelijk verantwoordelijk moet worden geacht voor het toenemende waardenverlies dat ongeveer eveneens sinds de jaren '70 van de voorafgaande eeuw in ons land heeft plaatsgevonden en nog altijd grote groepen van de bevolking in een greep houdt waaraan het moeilijk te ontsnappen is.
Ik wil mij gaarne beschikbaar houden voor een herstel van de waardenbepaling en de vertegenwoordigende zin die een deel vormt van de politiek-economische kultuur die ons land nu alweer bijna 500 jaar als kenmerkend voor haar plaats binnen die zo veranderlijke politiek-religieuze wereld in een Europa dat behalve een mythische inhoud een telkens weer zichzelf hervindende evenwichtigheid bezit als de erfenis van eeuwen afwisselende strijd en overleg situaties. Onderhandelen met een wereld die tot die erfenis behoort acht ik de enige juiste weg welke de vereniging van Europese Staten kan inslaan, ik acht mij persoonlijk wel bekwaam daarin een plaats in te nemen van toewijzende leskracht en bestuurlijke inhoud als een vertegenwoordigende taak voor de overheid die de beslissing kan nemen ons woord als een leidraad te beschouwen onder conditie van de liberaliserende stellingname van de aanwezige Autoriteit voor een heden dat zich mag onderscheiden als de aanzet tot een nationale toekomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten